نقد شعر خاموشی یار اثر علیرضا ایمانی‌فر
سکوت در تو/ مرا به نابودی کشاند/ ای مــاه! (علیرضا ایمانی‌فر/شعر7)
اگر دوست شاعرمان مثلا به جای ماه، سنگ یا موجود بی‌جان دیگری را مخاطب قرار می‌داد و از سکوت او سخن می‌گفت، قابل قبول‌تر بود تا از ماه، چرا که ماه حرکت می‌کند، کم و زیاد می‌شود، کوچک و بزرگ می‌شود. پشت ابرها می‌رود و بیرون می‌آید. جنبش و حرکت دارد. جا به جا می‌شود. اینها نقیضه‌ی سکوت هستند. اینها صدا هستند حتما صدای ماه شنیدنی است که ظریفی می‌گوید:
ماه، پاورچین پاورچین... یا سهراب می‌گوید: در نمازم جریان دارد ماه...، البته بایدتوجه داشت که سکوت با سکون در مورد ماه، در ماهیت، یکی است.
نقد از : آقای مسعود علیزاده
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: ادبی ، هنری ، ،
برچسب‌ها:
